แนวปฏิบัติการจัดการเรียนการสอนหลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต (หลักสูตรนานาชาติ)

รายงานสรุปจาก “โครงการสัมมนาบัณฑิตศึกษา ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๗”

คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

ณ ห้องประชุมดอกปีบ อาคารเฉลิมพระเกียรติฯ

วันพุธที่ ๗ และวันพฤหัสบดีที่ ๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๗

*****************

แนวปฏิบัติการจัดการเรียนการสอนหลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต (หลักสูตรนานาชาติ)

ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๗

๑.  ด้านการเตรียมผู้เรียนก่อนการศึกษาในหลักสูตร

๑.๑  นิสิตมีทักษะการใช้คอมพิวเตอร์น้อย จึงควรเตรียมนิสิตด้านความสามารถในการใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่จำเป็นเบื้องต้น

๑.๒  นิสิตมีปัญหาด้านการสื่อสารและการใช้ภาษา จึงควรจับคู่เพื่อนใกล้ชิดให้แก่นิสิตเพื่อให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

๒.  ด้านการรับนิสิตใหม่และการปฐมนิเทศ

          ๒.๑  จัดทำคู่มือการปฐมนิเทศเป็นภาษาอังกฤษที่มีสาระเกี่ยวกับการจัดการเรียนการสอนและการใช้ชีวิตอย่างครบถ้วน

          ๒.๒  เพิ่มข้อบังคับต่างๆ ระเบียบปฏิบัติ และคู่มือการทำวิทยานิพนธ์ โดยจัดทำเป็นภาษาอังกฤษ

๓.  การดูแลนิสิตด้านความเป็นอยู่และชีวิตประจำวัน

          ๓.๑  จัดอาจารย์ที่ปรึกษาวิชาการแก่นิสิต เพื่อให้คำปรึกษาและช่วยเหลือด้านอารมณ์และความไม่สบายใจที่อาจจะเกิดขึ้นในช่วงแรกที่นิสิตเพิ่งจะเดินทางมาถึงประเทศไทย และการดูแลในช่วงต่อมา

          ๓.๒  จัดกิจกรรมสันทนาการหรือกิจกรรมแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมให้แก่นิสิตนานาชาติ เพื่อสร้างความเข้าใจร่วมกันในด้านความแตกต่างทางวัฒนธรรม

          ๓.๓  จัดทำแนวทางปฏิบัติและเขียนแผนภูมิการรายงานของนิสิตต่างชาติที่มีความประสงค์จะเดินทางกลับบ้าน

๔.  ด้านการจัดการเรียนการสอน

          ๔.๑  ควรเตรียมผู้สอนให้มีความเข้าใจและเอื้ออาทรต่อนิสิต มีความอดทนต่อความแตกต่างระหว่างผู้เรียนและผู้สอน เข้าใจสภาพเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรมของผู้เรียนในหลักสูตรฯ (คณะฯ ได้มีการเตรียมแนวทางการพัฒนาทักษะการสอนของอาจารย์ในหลักสูตรฯแล้ว)

          ๔.๒  ผู้สอนควรมีการประเมินนิสิตรายคนเป็นระยะๆ (Formative Evaluation) ซึ่งจะช่วยให้ทราบถึงสมรรถนะด้านการเรียนของนิสิตได้ดียิ่งขึ้น และสามารถให้ข้อมูลย้อนกลับแก่นิสิตได้ทันเวลา เพื่อพัฒนานิสิตอย่างต่อเนื่อง

๔.๓  กรณีที่นิสิตมีปัญหาในการเรียน ผู้สอนควรจัดห้องเรียนเสริม (Tutorial Class) แก่นิสิตเพื่อช่วยเหลือให้มีความเข้าใจในเนื้อหาสาระเพิ่มขึ้น

๔.๔  ผู้สอนควรมีความเข้าใจเรื่องรูปแบบการเรียนรู้ (Learning Styles) ของผู้เรียนแต่ละคน เพื่อจัดการเรียนการสอนที่เหมาะสมกับความแตกต่างของผู้เรียน 

๕.  ด้านการช่วยเหลือสนับสนุนทางวิชาการ

          ๕.๑  จัดห้องทำงานให้แก่นิสิตในคณะฯ เพื่อให้นิสิตทำงานร่วมกันและแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดเห็นต่อการเรียนการสอนร่วมกัน

          ๕.๒  จัดหาผู้ทำหน้าที่ตรวจความถูกต้องของการใช้ภาษา (Editor) แก่นิสิตต่างชาติ

          ๕.๓  จัดทำอภิธานศัพท์เฉพาะที่พบบ่อย และนิสิตมักใช้ผิดพลาด และแนะนำให้นิสิตซื้อ Technical Dictionary เพื่อการอ้างอิง

๖.  ด้านการจัดการหอพักนิสิต

          ๖.๑  ควรจัดห้องเตรียมอาหารในหอพัก เพื่อให้นิสิตมีโอกาสทำอาหารพื้นเมืองหรืออาหารที่ชื่นชอบ

          ๖.๒  ควรจัดห้องอ่านหนังสือ และ/หรือห้องทำงานในหอพัก เพื่อให้นิสิตได้ทำงานร่วมกัน หรือให้อาจารย์ใช้เป็นที่ให้คำปรึกษาแก่นิสิต

          ๖.๓  จัดระบบและแนวปฏิบัติการดูแลนิสิตเมื่อเจ็บป่วย

          ๖.๔  จัดสถานที่เพื่อประกอบพิธีทางศาสนาแก่นิสิตที่นับถือศาสนาต่างๆ

๗.  ด้านสิ่งสนับสนุนอื่นๆ

          ๗.๑  ควรจัดห้องพยาบาลในคณะพยาบาลศาสตร์เพื่อให้นิสิตและอาจารย์ใช้พักผ่อนเมื่อมีอาการเจ็บป่วย

          ๗.๒  ควรจัดแนวปฏิบัติและผู้รับผิดชอบการดูแลนิสิตเมื่อเจ็บป่วย

แนวปฏิบัติเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์/ ดุษฎีนิพนธ์ระดับบัณฑิตศึกษา

รายงานสรุปจาก “โครงการสัมมนาบัณฑิตศึกษา ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๗”

คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

ณ ห้องประชุมดอกปีบ อาคารเฉลิมพระเกียรติฯ

วันพุธที่ ๗ และวันพฤหัสบดีที่ ๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๗

*****************

แนวปฏิบัติเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์/ ดุษฎีนิพนธ์ระดับบัณฑิตศึกษา

๑.  ด้านเนื้อหาของวิทยานิพนธ์

          ๑.๑  เนื้อหาของวิทยานิพนธ์ต้องมีทฤษฎีรองรับและสามารถอธิบายที่มาของการใช้ทฤษฎี และระเบียบวิธีวิจัยได้ถูกต้อง

          ๑.๒  อาจารย์ผู้ควบคุมวิทยานิพนธ์ควรตรวจสอบเนื้อหาของวิทยานิพนธ์ให้สอดคล้องกับทฤษฎีที่นำมาใช้

          ๑.๓  อาจารย์ที่ปรึกษาควรอ่านเอกสารวิชาการคู่ขนานกับเอกสารที่นิสิตอ่านหรืออ้างอิง เพื่อทำความเข้าใจและตรวจสอบความถูกต้องของเนื้อหาที่นิสิตเรียบเรียงในวิทยานิพนธ์

          ๑.๔  อาจารย์ที่ปรึกษาควรแนะนำให้นิสิตจัดทำตารางการทบทวนวรรณกรรม เพื่อสะดวกในการค้นหาและอ้างอิง

          ๑.๕  คณะพยาบาลศาสตร์ควรจัดตั้ง Research Forum เพื่อให้อาจารย์แบ่งปันประสบการณ์การประยุกต์ความรู้มาใช้ในการให้คำแนะนำการทำวิทยานิพนธ์แก่นิสิต โดยอาจจะนำประเด็นปัญหาด้านการใช้สถิติมาพูดคุยเพื่อหาข้อสรุปร่วมกัน

          ๑.๖  อาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ควรให้คำแนะนำแก่นิสิตด้านการคัดเลือกวารสารวิชาการที่เหมาะสมแก่นิสิตระดับปริญญาโทและปริญญาเอก

          ๑.๗  เอกสารวิชาการที่นิสิตนำมาอ้างอิงในวิทยานิพนธ์ควรเป็นเอกสารใหม่ และเขียนมาแล้วไม่เกิน ๕ ปี

๒.  รูปแบบวิทยานิพนธ์

          ๒.๑  อาจารย์ที่ปรึกษาควรศึกษารูปแบบการเขียนวิทยานิพนธ์ เพื่อให้คำแนะนำแก่นิสิตได้อย่างถูกต้อง

          ๒.๒  งานบัณฑิตศึกษาควรรวบรวมข้อผิดพลาดของนิสิตในการทำวิทยานิพนธ์ที่พบบ่อย เพื่อให้คำแนะนำและแนวทางที่เหมาะสมแก่นิสิต

๓.  ด้านการใช้ภาษาและการเรียบเรียง

          ๓.๑  อาจารย์ที่ปรึกษาควรตรวจสอบและแนะนำนิสิตด้านการเรียบเรียงเนื้อหาในวิทยานิพนธ์ รวมทั้งการเชื่อมโยงเนื้อหาแต่ละส่วนให้มีความราบรื่น

          ๓.๒  อาจารย์ที่ปรึกษาควรตรวจสอบและแนะนำนิสิตในการใช้วรรคตอนและคำเชื่อมอย่างถูกต้อง เหมาะสม ซึ่งเป็นส่วนที่มีความสำคัญต่อการสื่อสารเนื้อหาได้ชัดเจน ถูกต้อง

๔.  การจัดการกับประเด็น ปัญหาที่พบบ่อย

          ๔.๑  บทที่ ๑

                   ๔.๑.๑  ความเป็นมาและความสำคัญของปัญหา ควรมีความยาวประมาณ ๓-๕ หน้า

                   ๔.๑.๒  ควรเขียนสมมติฐานให้มีความสอดคล้องกับวัตถุประสงค์

                   ๔.๑.๓  ควรเขียนประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ โดยระบุถึงการนำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์ให้ครบมิติการพยาบาล ได้แก่ การปฏิบัติการพยาบาล การศึกษาพยาบาล การบริหารการพยาบาล และการวิจัยทางการพยาบาล

                   ๔.๑.๔  ขอบเขตการวิจัยควรระบุประชากร (ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไร และอย่างไร) และ ตัวแปรที่ศึกษา (ตัวแปรต้น ตัวแปรตาม) ให้ชัดเจน

                   ๔.๑.๕  ควรเขียนนิยามศัพท์เฉพาะให้เป็นนิยามเชิงปฏิบัติการ มิใช่นิยามเชิงทฤษฎี

          ๔.๒  บทที่ ๒

                   ๔.๒.๑  ควรอ้างอิงเอกสารวิชาการที่เป็นการอ้างอิงลำดับที่๑ (Primary Source)   และมีความทันสมัย โดยควรค้นคว้าตำรา/ หนังสือ/วารสารต่างประเทศให้มากขึ้น

                   ๔.๒.๒  ในบทที่ ๒ ควรเขียนกล่าวนำและสรุปหัวข้อที่จะนำเสนอในเนื้อหา และการนำเสนอหัวข้อในเนื้อหาต้องเป็นลำดับตรงกัน รวมทั้งถูกต้องตามรูปแบบ

          ๔.๓  บทที่ ๓

                   ๔.๓.๑  ควรเข้าใจและกำหนดประชากรที่ศึกษาให้ชัดเจน เพื่อคำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างให้ชัดเจนว่าเป็นใคร ที่ไหน อย่างไร เมื่อใด และจำนวนเท่าไร (หากสามารถคาดคะเนได้) เพื่อนำมาสู่การกำหนดกลุ่มตัวอย่างและการสุ่มต้วอย่างต่อไป

                   ๔.๓.๒  ควรจัดสัมมนาผู้สอนในรายวิชาแกน เช่นวิชาวิจัยฯ สถิติฯ และวิชานโยบายฯ เพื่อจัดทำและกำหนดข้อตกลงของผู้สอนให้สอดคล้องกัน

                   ๔.๓.๓  อาจารย์ควรหาข้อสรุปเกี่ยวกับการใช้คำ “โปรแกรม” และ “รูปแบบ” ในการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อการใช้คำที่ตรงกัน

                   ๔.๓.๔  ควรกล่าวถึงการป้องกันความเสี่ยงของผู้เข้าร่วมการวิจัย การให้ความยินยอม และการรักษาความลับ ในหัวข้อ “การพิทักษ์สิทธิของกลุ่มตัวอย่าง”

                   ๔.๓.๕  ในขั้นตอนการเก็บรวบรวมข้อมูล ผู้วิจัยควรระบุว่าผู้วิจัยต้องการเก็บข้อมูลด้วยวิธีใด ใครเป็นผู้เก็บข้อมูล (ผู้วิจัย/ ผู้ช่วยวิจัย) วิธีการเตรียมผู้ช่วยวิจัย โดยเรียบเรียงเป็นขั้นตอนอย่างครบถ้วน

          ๔.๔  บทที่ ๔

                   ๔.๔.๑  อาจารย์ที่ปรึกษาควรหาข้อสรุปร่วมกันในการอ่านตาราง และการอ่านค่าสถิติต่างๆ

          ๔.๕  บทที่ ๕

                   ๔.๕.๑  นิสิตควรเชื่อมโยงการเขียนอภิปรายผลไปยังสรุปผลการวิจัย

                   ๔.๕.๒  นิสิตไม่ควรเขียนอภิปรายผลโดยการกล่าวถึงข้อเสีย ข้อผิดพลาด หรือการกล่าวโทษหน่วยงานหรือแหล่งข้อมูลที่นิสิตเก็บข้อมูล

          ๔.๖  อื่นๆ

                   ๔.๖.๑  อาจารย์ที่ทำหน้าที่ควบคุมวิทยานิพนธ์เป็นผู้ที่อยู่ในกระบวนการเรียนรู้ (Learning Process) ของนิสิตตลอดระยะเวลาของการดำเนินการวิทยานิพนธ์ ดังนั้น อาจารย์ควรสรุป Best Practice ของการควบคุมวิทยานิพนธ์ เพื่อให้ผู้อื่นเข้าใจการแก้ปัญหา และวิธีการเผชิญปัญหาในการให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์

                   ๔.๖.๒  อาจารย์ผู้สอนวิชาวิจัยและสถิติ ควรแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นและประสบการณ์ในการสอนร่วมกัน เพื่อให้ได้ข้อสรุปถึงวิธีการจัดการเรียนการสอนที่สร้างความเข้าใจแก่ผู้เรียนในเรื่องการทำวิจัย และการกำหนดหนังสือหลักในรายวิชา เพื่อใช้เป็นแนวทางในการทำวิทยานิพนธ์